Здраво на сите!
Се викам Немања Богданов, и од малечок својот ескапизам го наоѓав во цртањето. Тоа детско хоби, пушти длабоки корени во мене и продолжив да цртам до ден денес. Својата инспирација ја наоѓав гледајќи ги документарците на легендарнте David Attenborough, Ray Mears, Bruce Parryj и секако во емисијата ,,Светот на дланка” која го вклучуваше и Слободан Миќиќ. Овие луѓе ми го отворија прозорецот кон светот и ме мотивираа да тргнам сам во моите авантури. Авантури кои совршено ги следи брендот NAPAPIJRI.
Кога би можел да се опишам со две особини, една доблест и една мана, тоа би биле страв и љубопитност. За среќа, со текот на времето, љубопитноста ме ослободи од канџите на стравот и ме поттикна да се упатам кон деловите на планетата во кој природата нема лесен пристап. Тука се роди тој пламен на инает кој ми рече ,,Јас сакам да се наоѓам тука, токму поради тоа што не смеам” .
Листата на желби беше долга. Сакав да го видам Јапан, Улан Батор, пустината Гоби. Секако, тоа би било идеално. ,,Замисли да се искачиш на Олимп?” ,,Кој е најголемиот врв на Балканот воопшто?” Постојано ги водев овие некохерентни разговори со себе, несвесен, во тој момент, дека всушност Јас сум тој што ги крои плановите.
Целото патешествие се случи многу спонтано. Се договоривме да одиме по Транссибирската железница. Првин во Белорусија, па од Москва до Владивосток, оттаму до Јапонија. А на враќање можеме и да застанеме во Бурјатија, во Улан Уде и да се спуштиме до Монголија. Но, тука е и Кина. Кога веќе сме тука, мораме да го видиме и Кинескиот ѕид. Планинската круна која го опкружува Улан Батор во Монголија, замрзнатото Бајкалско езеро во Русија, и Сибир како најстрог учител кој жестоко ја казнува секоја најмала грешка. Во текот на ова двомесечно патување научивме многу. Видовме работи за кои нашата имагинација не беше дорасната. Не успеавме ниту да стигнеме до нашите топли домови, ние веќе имавме нов план и нова цел. И така е по секое наше патување.
На сите мои патешествија, јакната е задолжителен дел од облеката која ја носам со себе. Јас сум човек на кого естетиката му игра важна улога во животот, и затоа кога го открив брендот NAPAPIJRI, бев премногу восхитен.
Веќе имав слушнато за NAPAPIJRI. Се најдов во една продавница, и решив да пробам еден модел од јакните, искрено, со скептичен пристап. Сакав да видам дали убаво ќе ми стои. Си помислив, колку добри фотографии би испаднале. Потоа, ја направив мојата гимнастичка процедура која секогаш ја правам кога пробувам јакни.
Не ми се подига во пределот на грбот кога клекнувам, меѓутоа и не ми виси. Ракавите ми се таман, и имам потполна слобода на движење, во неа можам да се искачувам на една од моите планирани дестинации. Капуљачата е прилагодлива, што е дополнителен фактор, оваа јакна да стане мојот фаворит. Бев застанат пред огледалото, загледан во норвешкото знаме, прашувајќи се дали е можно совршенство од овој тип.
Отидов дома со забрзано темпо, кое љубопитноста ми го наложи. Морав детално да го истражам овој бренд кој стана светски тренд. Дали е можно на овој популарен бренд главниот репрезент да биде всушност јакната која ќе биде принудена да ги испрати сите мои авантури?
Тогаш не знаев, но сега сигурно знам.
Доколку се искачувате по страшните стрмнини како што се Кавказ или Воротан, јакната не смее да ви го спречува движењето на рацете. Таа мора да биде лесна, припиена до тело и да ви овозможува потполна слобода на движење. Мојата NAPAPIJRI Rainforest беше токму таков репрезент. Не можев ни да замислам колку всушност, таа е совршено адаптабилна се додека не го доживеав онаа, што на секого што се осмелува да закорачи по нерамните карпи, му претставува закана. Во еден момент, кога карпата одлучи да се одрони и да ме прати во бездна, се лизнав...Телото веќе ми нагласи каде би можело да се појават модриците, панталоните ми укажаа на тоа каде би биле дупнати, доколку материјалот беше потенок. Меѓутоа, јакната беше само малку прашлива.
Можеби, потајно, и сакав малку да се откине некаде, како доказ дека е носена, но, еве, Јас и понатаму ја носам низ улиците на мојот град. Изгледа исто како што изгледаше и оној ден кога ја купив. А ги преживеа Воротан, Енгури, Кавказ, Олимп, Кајмакчалан, Големиот Кораб, Чернобил...
Од тој ден, па се до ден денес, единствената опција кога станува збор за јакните е NAPAPIJRI. Сакав во мојот гардеробер да имам модели за сите сезони! Кога е во прашање актуелната колекција за есен/зима не знам кои модели попрво би ги истакнал. Секако јакните за мене се must, меѓутоа не можев да одолам и на останатите есенски парчиња.
Би можел со денови да ви зборувам за нив.
Нешто во што сум потполно сигурен е тоа дека NAPAPIJRI ќе ми бидат верен партнер во претстоечките авантури.
Пронајдете ги во продавниците на Buzz или online и тргнете во нови авантури.
